Αριθμός Αποφάσεως 758/2010

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΗΒΩΝ

Συγκροτούμενο από την Πρωτοδίκη ……………………..

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του την ……………. 2010, για να δικάσει
την αίτηση:

Του αιτούντος: Οργανισμού τοπικής αυτοδιοίκησης με την επωνυμία «Δήμος
….», που εδρεύει ………..α και εκπροσωπείται νόμιμα, ο οποίος παραστάθηκε
διά του πληρεξούσιου δικηγόρου του ………………….

Της καθ’ ης η αίτηση: Εταιρίας με την επωνυμία «…….», που εδρεύει στη
…………
και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία παραστάθηκε δια του πληρεξούσιου δικηγόρου
της ………………

Ο αιτών ζητεί να γίνει δεκτή η από………….2010 αίτηση του, που κατατέθηκε στη
Γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού με αριθμό ……………..2010, προσδιορίστηκε
για τη δικάσιμο της 22ης-4-2010 και μετά από αναβολές για τη σημερινή
δικάσιμο.

Κατά τη συζήτηση της υποθέσεως, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων
ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν αυτοί δεκτοί.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η περιουσία των ΟΤΑ διακρίνεται: α) στα πράγματα (ενσώματα αντικείμενα) που
έχουν ως προορισμό να εξυπηρετούν με τη χρήση τους δημοτικούς ή κοινοτικούς
σκοπούς και β) στην ιδιωτική περιουσία, η οποία περιλαμβάνει τα περιουσιακά
στοιχεία που έμμεσα μόνο, με την αξία ή τις προσόδους τους, παρέχουν στους
Ο.Τ.Α. οικονομικά μέσα για την αντιμετώπιση των αναγκών τους και τη
λειτουργία τους. Η “ιδιωτική περιουσία” των ΟΤΑ υπόκειται στους κανόνες του
ιδιωτικού δικαίου και είναι υπέγγυα στους δανειστές των ΟΤΑ. Αντίθετα, τα
πράγματα που ανήκουν στη “δημόσια περιουσία” είναι εκτός συναλλαγής και δεν
μπορούν να υποθηκευτούν ή ενεχυριαστούν ή κατασχεθούν από τους δανειστές.
Στην “ιδιωτική περιουσία” των Ο.Τ.Α. περιλαμβάνονται όλες οι απαιτήσεις,
άσχετα από την αιτία γέννησης τους, είτε δηλαδή ανάγεται στο ιδιωτικό είτε
στο δημόσιο δίκαιο. Τα χρηματικά ποσά (έσοδα) από τις απαιτήσεις αυτές
εγγράφονται στον προϋπολογισμό των ΟΤΑ, οι οποίοι και έχουν την ευχέρεια να
τα αυξάνουν μονομερώς, προκειμένου να επαρκούν για τις χρηματικές ανάγκες
τους. Αυτή είναι και η βασική διαφορά από τη “δημόσια περιουσία”, διότι τα
πράγματα που περιλαμβάνονται σ’ αυτήν είναι ατομικώς προσδιορισμένα,
εξυπηρετούν το δημοτικό ή κοινοτικό σκοπό με τη “χρήση” τους και δεν είναι
δεκτικά μονομερούς επαύξησης. Τυχόν αποστέρηση των ΟΤΑ από τη δυνατότητα
χρήσης των πραγμάτων που απαρτίζουν τη δημόσια περιουσία τους θα διατάρασσε
την ομαλή λειτουργία της δημοτικής ή κοινοτικής υπηρεσίας, γι’ αυτό δε το
λόγο ο νόμος κατέστησε τα πράγματα αυτά “εκτός συναλλαγής”, με συνέπεια να
απαγορεύεται, λόγω αυτής της ιδιότητας τους, η αναγκαστική κατάσχεση τους.
Δεν συντρέχουν όμως οι λόγοι αυτοί ώστε να χωρήσει αναλογική εφαρμογή του
άρθρου 966 ΑΚ, στις απαιτήσεις των ΟΤΑ, έστω κι αν αυτές προέρχονται από
φόρους ή τέλη, διότι δεν πρόκειται για ορισμένα ατομικώς προσδιορισμένα
“πράγματα”, αλλά για έσοδα, τα οποία περιέρχονται στους ΟΤΑ αορίστως, χωρίς
αντιστοιχία συγκεκριμένων εσόδων προς συγκεκριμένες δαπάνες, υπέρ των εν
γένει σκοπών των ΟΤΑ, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και η εξόφληση των
προς τρίτους οφειλών των ΟΤΑ από οποιαδήποτε αιτία. Τα έσοδα δε των ΟΤΑ από
φόρους και τέλη αποτελούν το μέγιστο τμήμα των εν γένει εσόδων τους.
Επομένως αν αυτά ήταν ακατάσχετα, η δυνατότητα αναγκαστικής εκτέλεσης κατά
των ΟΤΑ θα απέβαλλε κάθε σχεδόν περιεχόμενο (ΟλΑΠ 17/2002 ΔΙΚΗ 2003.102, ΑΠ
2354/2009 τράπεζα νομικών πληροφοριών νόμος).

Ο αιτών – δήμος, με την υπό κρίση αίτηση του, ζητεί την αναστολή της
αναγκαστικής εκτέλεσης που επισπεύδεται από την καθ’ ης σε βάρος του,
δυνάμει της από 21-10-2009 επιταγής προς πληρωμή, κάτωθι αντιγράφου εξ
απογράφου της υπ’ αριθμ. ………./2008 απόφασης αυτού του Δικαστηρίου και του από
……….2010 κατασχετήριου εγγράφου εις χείρας της τράπεζας … ως τρίτης,
μέχρι να εκδοθεί οριστική απόφαση επί της νομοτύπως και εμπροθέσμως
ασκηθείσας ανακοπής ίου κατά της καθ’ ης, για το λόγο ότι η διενέργεια της
αναγκαστικής εκτέλεσης θα επιφέρει σ’ αυτόν ανεπανόρθωτη βλάβη, ενώ
πιθανολογείται η ευδοκίμηση της ανακοπής του, για τους λόγους που αναφέρει
ειδικότερα στην αίτηση.

Η αίτηση αρμοδίως καθ’ ύλην και κατά τόπο φέρεται για να δικαστεί από το
Δικαστήριο αυτό, με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (αρθρ. 686 επ.
ΚΠολΔ) και είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 933 και 938
ΚΠολΔ. Πρέπει, επομένως, να ερευνηθεί περαιτέρω κατ” ουσία.

Η καθ’ ης, με προφορική δήλωση της και με το σημείωμα της, παραιτήθηκε από
τα κονδύλια α) ποσού 380 ευρώ για σύνταξη της επιταγής και β) ποσού 30 ευρώ
για επίδοση του απογράφου της από 21-10-2009 επιταγής προς πληρωμή ως προς
τα οποία η προσβαλλόμενη επιταγή καταργείται αναδρομικά και χωρίς την έκδοση
απόφασης (μετά την παραίτηση της καθ’ ης) με αποτέλεσμα οι σχετικοί πρώτος
και δεύτερος λόγοι ανακοπής και αντίστοιχα πρώτος και δεύτερος λόγος
αναστολής είναι πλέον άνευ αντικειμένου.

Από όλα τα προσκομιζόμενα έγγραφα από τους διαδίκους, δεν πιθανολογείται η
ευδοκίμηση της εμπροθέσμως και νομοτύπως ασκηθείσας από 22-3-2010 ανακοπής
του αιτούντος δήμου Θηβαίων κατά της καθ’ ης δανείστριας εταιρίας, η οποία
(ανακοπή) στρέφεται κατά της υπ’ αριθμ. ………/2008 απόφασης του δικαστηρίου
τούτου, με βάση την οποία επισπεύδεται σε βάρος του αιτούντος αναγκαστική
εκτέλεση. Ειδικότερα πιθανολογήθηκε ότι δεν θα ευδοκιμήσει ο μοναδικός λόγος
της ως άνω ανακοπής, που συνίσταται στην παρά το νόμο κατάσχεση εις χείρας
τρίτου (τράπεζα ……….) του τραπεζικού λογαριασμού του αιτούντος, στον
οποίο συγκεντρώνονται ποικίλα έσοδα των ΟΤΑ όπως μισθοδοσία, ανταποδοτικά
τέλη και φόροι, εξαιτίας του ότι οι ανωτέρω χρηματικές απαιτήσεις έχουν
ταχθεί για την εξυπηρέτηση δημοτικών σκοπών με αποτέλεσμα να καθίστανται
ακατάσχετες. Συγκεκριμένα, πιθανολογήθηκε ότι, σε εκτέλεση της
προαναφερομένης …………./2008 απόφασης, η καθ” ης εταιρία με το από……..2010
των καταθέσεων του αιτούντος που τηρούνται στην ανωτέρω τράπεζα μέχρι του
ποσού των 32.696,81 ευρώ. Στον ανωτέρω όμως λογαριασμό που τηρεί ο αιτών
δήμος, όπως ο ίδιος συνομολογεί, συγκεντρώνονται ποικίλα έσοδα των ΟΤΑ όπως
μισθοδοσία, ανταποδοτικά τέλη και φόροι, χωρίς όμως να προσδιορίζεται
συγκεκριμένα ποια είναι αυτά (ανταποδοτικά τέλη) και σε τι ποσό ανέρχονται
επί του συνόλου του λογαριασμού έτσι ώστε να κριθεί αν απαγορεύεται η
κατάσχεση τους διότι πρόκειται για απαιτήσεις που εξαρτώνται από αντιπαροχή
(αρθρ. 982 παρ. 1 περ. α ΚΠολΔ). Οσον αφορά τους φόρους και γενικά τα τέλη,
τα οποία επίσης δεν εξιδεικεύονται, δεν απαγορεύεται γενικά η κατάσχεση
τους, διότι σύμφωνα με τα αναφερόμενα στη μείζονα σκέψη δεν πρόκειται για
ορισμένα ατομικώς προσδιορισμένα “πράγματα”, αλλά για έσοδα, τα οποία
περιέρχονται στους ΟΤΑ αορίστως, χωρίς αντιστοιχία συγκεκριμένων εσόδων προς
συγκεκριμένες δαπάνες, υπέρ των εν γένει σκοπών των ΟΤΑ, μεταξύ των οποίων
περιλαμβάνεται και η εξόφληση των προς τρίτους οφειλών των ΟΤΑ από
οποιαδήποτε αιτία. Επίσης το ποσό που αντιστοιχεί στη μισθοδοσία των
δημοτικών υπαλλήλων, το οποίο δεν προσδιορίζεται από τον αιτούντα, δεν
μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει προορισμό να εξυπηρετήσει ειδικό δημοττκό σκοπό,
αλλά παρέχει το μέσο για την αντιμετώπιση των αναγκών του ΟΤΑ.

Μετά τις παραπάνω παραδοχές, αφού δεν πιθανολογείται η ευδοκίμηση της
ανακοπής που άσκησε ο αιτών δήμος, δεν είναι νοητός ούτε ο κίνδυνος
ανεπανόρθωτης βλάβης αυτού και η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί ως
ουσία αβάσιμη. Τέλος τα δικαστικά έξοδα της καθ’ ης πρέπει να επιβληθούν σε
βάρος του αιτούντος.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την αίτηση.

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον αιτούντα στα δικαστικά έξοδα της καθ’ ης, τα οποία ορίζει
στο ποσό των διακοσίων (200) ευρώ.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε στη Θήβα και στο ακροατήριο σε
έκτακτη δημόσια συνεδρίαση την 29-10-2010.

Αν σας φάνηκε χρήσιμο, μπορείτε να το μοιραστείτε: