Η κατάσταση με τα δάνεια και τα χρέη των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων έχει φτάσει στο απροχώρητο. Η οικονομία βουλιάζει στην ύφεση και παρά τις απέλπιδες προσπάθειες το μέλλον είναι εξαιρετικά δυσοίωνο για όλους μας.

Η κεντρική διοίκηση προκειμένου να διασφαλίσει την αποπληρωμή των χρεών, έτσι ώστε οι τράπεζες να μειώσουν τα κόκκινα δάνεια (δάνεια που δεν πρόκειται να αποπληρωθούν), προχώρησε σε νομοθετική προτωβουλία για τη ρύθμισή τους.

Έτσι, διαχώρησε τις οφειλές σε επιχειρηματικές – αγρατικές και ιδιωτικές προκειμένου να “επιβληθεί” στις τράπεζες και να παρακινήσει τους επιχειρηματίες – ιδιώτες να σπεύσουν σε ρύθμιση, η οποία όπως διαφημίστηκε είναι προς το συμφέρον όλων.

Αρχικά ο νόμος για τις επιχειρηματικές – αγροτικές οφειλές και τη ρύθμιση όσων έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμες. Στη συνέχεια ο νόμο για τη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων χρεών των ιδιωτών.

Άραγε, υπήρχε ανταπόκριση; Προσήλθαν οι οφειλέτες; προσέφυγαν στα δικαστηρια; δοθηκαν νεα δανεια από τις τράπεζες;

Υπήρξε μία κινητικότητα μόλις προτωδημιοσίεύτηκε το νομοσχέδιο. Η συνέχεια όμως ήταν απογοητευτική, δεδομένου των αυστηρών προϋποθέσεων που απαιτούσε η ρύθμιση.

Ειδικότερα: απαιτούσε από τον επιχειρηματία ασφαλιστική και φορολογική ενημερότητα.

(σχόλιο–> Οι επιχειρηματίες που μπορούν να πάρουν ενημερότητες είναι μετρημένοι στα δάχτυλα)
Συνεπώς, όσοι είχαν τη δυνατότητα μέσα στο γενικότερο οικονομικό βούλιαγμα να μη χρωστάν στο ΙΚΑ και στη ΕΦΟΡΙΑ μπορούσαν σαν βασική προϋπόθεση να υπαχθούν στη ρύθμιση με βάση το νόμο. Όταν όμως, το μέσο χρέος ενός επιχειρηματία σήμερα αγγίζει τις 300.000 ευρώ(με επιφύλαξη ίσως και περισσότερα) τότε είναι αδιανόητο να πιστεύουμε ότι το χρέος αυτό αφορά αποκλειστικά και μόνο πάγια έξοδα της επιχείρησης και χρέη προς τους προμηθευτές.

Το χρέος επεκτείνεται και στην εφορία και το ΙΚΑ, δεδομένου ότι το προσωπικό της επιχείρησης απασχολούνταν στην επιχείρηση οπότε το ΙΚΑ έπρεέπ να πληρωθεί.

Αφού διαπιστώθηκε ότι η πλειονότητα των επιχειρηματιών δε μπορούσε να πάρει ενημερότητες, ανακοινώθηκε ότι θα χορηγηθούν νέα δάνεια από το ΤΕΜΠΜΕ (δηλαδή με εγγυητή το δημόσιο) προκειμένου να ρυθμιστούν χρέη προς τις εφορίες και το ΙΚΑ και προς τους προμηθευτές.

Βασική ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ για τη χορήγηση δανείου με εγγυητή το ΔΗΜΟΣΙΟ είναι ο ενδιαφερόμενος να μην είναι εγγεγραμμένος στη μαύρη λίστα της ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε. Ο νόμος για το ΤΕΜΠΜΕ αναφέρει χαρακτηριστικά ότι τα πιστωτικά ιδρύματα είναι τα αρμόδια να αξιολογήσουν εάν και κατά πόσο είναι δυνατό ο υποψήφιος προς χορήγηση δανείου με εγγύηση του δημοσίου πληροί τις προυποθέσεις για τη λήψη δανείου ως απλός ιδιώτης.

Το πρόβλημα δημιουργήθηκε ακριβώς εκεί. Δηλαδή, όσοι ζήτησαν τη νομική μου συμβουλή, η βασική τους ένσταση ήταν ακριβώς στο εξής ερώτημα : “Μα αν δεν είχα ανάγκη το δάνειο με εγγυητή το δημόσιο και εαν δεν ήμουν στις λίστες του ΤΕΙΡΕΣΙΑ θα έμπαινα στη διαδικασία να πάρω νέο δάνειο;”

Το ερώτημα είναι ρητορικό ασφαλώς. Η ίδια η κρατική μηχανή στρέφει τη γραφειοκρατία σε βάρος της και τη πληρώνει ο απλός κόσμος. Είναι θεωρητικά απίθανο, ένα επιχειρηματίας που είχε οικονομικά ανοίγματα με τη ρύθμιση του νόμου και τις προϋποθέσεις του ΤΕΜΠΜΕ να μπορέσει να απεμπλακεί από τα γρανάζια της γραφειοκρατίας και να ξεπεράσει το πρόβλημα.

ΟΡΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΝΟΜΟΣ ΥΠ ΑΡΙΘ. 3816 ΦΕΚ Α 6/26.01.2010

1) Δικαίωμα να ζητήσουν την υπαγωγή στο νόμο αυτόν έχουν οι πρωτοφειλέτες, οι εγγυητές και οι καθολικοί διάδοχοι τους, εφόσον διαθέτουν φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα”.

2) Αν η σύμβαση δεν έχει καταγγελθεί, προϋπόθεση για τη ρύθμιση είναι να υφίσταται ληξιπρόθεσμη οφειλή με καθυστέρηση τουλάχιστον τριών μηνών. Από το υπό ρύθμιση συνολικά οφειλόμενο ποσό αφαιρούνται και διαγράφονται οι τόκοι υπερημερίας και ανατοκισμού, πλην των ήδη καταβληθέντων μέχρι την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου.

3) Το σύνολο της ληξιπρόθεσμης οφειλής που υπάγεται σε ρύθμιση δεν μπορεί να υπερβαίνει για κάθε σύμβαση το ένα εκατομμύριο πεντακόσιες χιλιάδες ευρώ.

4) Για ληξιπρόθεσμη οφειλή από σύμβαση που έχει καταγγελθεί, η διάρκεια της αποπληρωμής δεν μπορεί να είναι μικρότερη από επτά έτη. Κατά τα δύο πρώτα έτη θα καταβάλλονται μόνο τόκοι και η εν συνεχεία αποπληρωμή της οφειλής που έχει ρυθμισθεί θα γίνεται με ισόποσες περιοδικές δόσεις, σύμφωνα με την περιοδικότητα του εκτοκισμού που προβλέπεται στη σύμβαση.

5) Οφειλέτες από συμβάσεις των οποίων οι οφειλές έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμες μετά την 1.1.2005 και μέχρι την 30.6.2007 δικαιούνται να ζητήσουν και να επιτύχουν να υπαχθούν στη ρύθμιση σύμφωνα με τα παραπάνω, υπό τον όρο ότι θα αποπληρωθεί μέχρι την 15.5.2010 ποσό ίσο με το δέκα τοις εκατό της οφειλής που προκύπτει, χωρίς να υπολογίζονται τόκοι υπερημερίας και ανατοκισμού, για τους οποίους τηρείται χωριστός λογαριασμός.
Αν ο οφειλέτης αποπληρώσει το ήμισυ της οφειλής σύμφωνα με τη ρύθμιση, διαγράφονται οριστικά οι τόκοι υπερημερίας και ανατοκισμού, πλην των ήδη καταβληθέντων μέχρι την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου. Δεν επιτρέπεται η καταγγελία της ρύθμισης, αν δεν υπάρχει καθυστέρηση τεσσάρων τουλάχιστον μηνιαίων δόσεων

(σχόλιο–> τα δύο πρώτα χρόνια πληρώνεις τόκους, αυτό σημαίνει ότι το κεφάλαιο εξακολουθείται να οφείλεται. Εαν καταβληθεί το ήμιση της οφειλής διαγράφονται οι τόκοι υπερημερίας. Ποιος μπορεί να πληρώσει το μισό της οφειλής όταν σπεύδει να προσφύγει στη ρύθμιση–> κανένα είναι η απάντηση. Όσοι τα έχουν πληρώσει τους λέει ο νόμος “καλά να πάθετε”, επιβραβεύοντας τους αφερέγγυους και τους κακοπληρωτές, αφού όσοι τακτοποίησαν τις οφειλές δεν επιβραβεύονται.)

6) Από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου και μέχρι την 31.12.2010 δεν επιτρέπεται η έναρξη ή η συνέχιση της κύριας διαδικασίας της έμμεσης αναγκαστικής εκτέλεσης, εκτός αν έχει διενεργηθεί ήδη ο πλειστηριασμός, για την ικανοποίηση χρηματικών απαιτήσεων από οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο, συμπεριλαμβανομένων του Ελληνικού Δημοσίου, των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου και των οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης, για οποιαδήποτε αιτία οφειλής και υπό τον όρο ότι ο οφειλέτης θα έχει υποβάλει εμπρόθεσμα σχετική αίτηση υπαγωγής στις ρυθμίσεις του παρόντος.

(σχόλιο –> σταματούν οι πλειστηριασμοί μέχρι 12-2010 εκτός αν ήδη είχαν ξεκινήσει. Μα οι οφειλές και οι συμβάσεις έπρεπε να είχαν υπογραφεί μέσα σε συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα παρελθόντων ετών.
Συνεπώς, η διαδικασίες του πλειστηριασμού έχουν ήδη ξεκινήσει πολύ πριν τη δημοσίευση του νόμου. Άλλωστε, αν σου έκανε πλειστηριασμό το Δημόσιο ή το ΙΚΑ τότε δεν αναστελλόταν η διαδικασία. Σε αυτόν το περιορισμό τίθεαι και η προϋπόθεση ότι έπρεπε να έχεις υποβάλλει εμπρόθεσμα την αίτηση για την υπαγωγή στη ρύθμιση.
Δηλαδή, ΣΤΗ ΠΡΑΞΗ, ο πλειστηριασμός επισπεύδεται και έρχεσαι εσύ με δικαστήρια ανακοπής να αποδείξεις ότι είσαι εμπρόθεσμος προκειμένου ο δικαστής να σταματήσει τη διαδικασία. ΔΗΛΑΔΗ όποιος προσφύγει στα δικαστήρια, δηλαδή έχει λεφτά αυτός γλιτώνει και το σπίτι του. Οι υπόλοιποι καλύτερα να τα κλάψουν από τώρα.
Αν επιβληθεί τελικώς και ΦΠΑ στους δικηγόρους, με παράλληλη αύξηση των παραβόλων προείσπραξης για το δημόσιο, η προσφυγή στη δικαιοσύνη θα είναι πολυτέλεια και από κοινωνικό και συνταγματικό δικαίωμα και αίσθημα υπερηφάνειας θα καταντήσει ένας ψυχρός υπολογισμός εξόδων.)

Είναι και άλλα πολλά που πρέπει να ειπωθούν αλλά ήδη το άρθρο είναι βαρύ για τον αναγνώστη. Σε περίπτωση που δεν έχετε καλυφθεί ζητείστε τη γνώμη μου εδώ ΖΗΤΕΙΣΤΕ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ

Αν σας φάνηκε χρήσιμο, μπορείτε να το μοιραστείτε: