εετηδε- Προσωρινές διαταγές VS ΕΕΤΗΔΕ – Τί έχει συμβεί και τι πρέπει να ξέρετε – Αναστολή διακοπής Ηλεκτρικού Ρεύματος λόγω μη πληρωμής του έκτακτου τέλους
εετηδε
εετηδε – κοινωνικό οικιακό τιμολόγιο της ΔΕΗ
Η άποψή μου για το Έκτακτο ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων επιφανειών.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα, αν και μεσολάβησαν οι εορτές των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Φώτων, τα πρωτοδικεία της χώρας και κυρίως το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, δέχθηκε καταιγισμό αιτήσεων αναστολής με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων και με βασικό τους αίτημα την Αναστολή της διακοπής της Ηλεκτροδότησης κατοικιών και επαγγελματικών χώρων από τη ΔΕΗ, λόγω αδυναμίας πληρωμής ή άρνησης πληρωμής του Εκτάκτου Ειδικού Τέλους Ηλεκτροδοτούμενων δομημένων Επιφανειών (ΕΕΤΗΔΕ)
Διατυπώθηκαν διάφορα επιχειρήματα για την αποτροπή της διακοπής του ρεύματος λόγω μη πληρωμής.
Μεταξύ αυτών έγιναν δεκτές προσωρινές διαταγές λόγω λαθών στα τετραγωνικά μέτρα, λόγω εσφαλμένου υπολογισμού εξαιτίας λάθους στην τιμή ζώνης, ή ακόμη και λάθους κατά τον πολλαπλασιασμό των δεδομένων.
Υπήρξαν όμως και προσωρινές διαταγές με σκεπτικό ότι υπάρχει πραγματική αδυναμία πληρωμής λόγω κακής οικονομικής κατάστασης των αιτούντων τη δικαστική προστασία. Με αυτό το τρόπο έστω και προσωρινά το δικαστήριο δέχεται ότι ορισμένοι συνάνθρωποί μας με σοβαρά οικονομικά προβλήματα δε είναι δυνατόν να μένουν στη παγωνιά χωρίς να έχουν ηλεκτρικό ρεύμα.
Υπήρξε και προσωρινή διαταγή με το σκεπτικό ότι η επιβολή του τέλους γενικότερα ή η επιβολή του τέλους και η είσπραξη του από τη ΔΕΗ είναι αντισυνταγματική.
Όλα τα επιχειρήματα που διατυπώθηκαν και όλες οι αποφάσεις σε προσωρινές διαταγές που έκαναν δεκτά σχετικά αιτήματα στηρίζονται στη πραγματικότητα και σε ορθή νομική σκέψη.
Εκείνο όμως που πρέπει να γνωρίζουμε – και ασφαλώς δεν είναι γνωστό στο ευρύ κοινό – είναι η έννοια της προσωρινής διαταγής σε σχέση με την τελεσίδικη δικαστική απόφαση.
Η προσωρινή διαταγή ως αίτημα σε αίτηση για λήψη ασφαλιστικών μέτρων προϋποθέτει άμεσο και κατεπείγον κίνδυνο ως νομική έννοια (περισσότερο από ότι τα ίδια τα ασφαλιστικά μέτρα) και έννομο συμφέρον. Η δε ισχύς του μέρου εκτείνεται έως τη συζήτηση της αίτησης για λήψη ασφαλιστικών μέτρων η οποία δεν μπορεί να υπερβεί με τις υπάρχουσες συνθήκες τις 30 ημέρες.
Αυτό πρακτικά δημιουργεί ένα προσωρινό τοίχος προστασίας με συγκεκριμένη-περιορισμένη διάρκεια. Δηλαδή δεν κερδίθηκε ο πόλεμος, ούτε παρήχθη κανένα δεδικασμένο το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει πιλότο σε μεταγενέστερες υποθέσεις, αλλά παρέχει μια προσωρινή δικαστική προστασία λόγω ύπαρξης κατεπείγοντος κινδύνου ανεπανόρθωτης ή κατ’ άλλους δυσχερώς επανορθώσιμης ζημίας.
Συνεπώς, όταν ακούμε από τα ΜΜΜ την είδηση ότι “…άλλη μια δικαστική απόφαση έβαλε μπλόκο στα σχέδια της ΔΕΗ ή της Κυβέρνησης για είσπραξη του χαρατσίου…” πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα επιφυλακτικοί με τι πραγματικά συνέβη.
Η πρώτη μεγάλη νίκη στη μάχη κατά της μη διακοπής της ηλεκτροδότησης λόγω του έκτακτου ειδικού τέλους θα κριθεί επί της συζήτησης στο ακροατήριο της αίτησης για λήψη ασφαλιστικών μέτρων. Εκεί ο δικαστής θα εξετάσει τα προσκομιζόμενα στοιχεία από τις διάδικες πλευρές και πρέπει να πιθανολογήσει τη βασιμότητα της αιτήσεως.
Με την αποδοχή της αιτήσεως κερδίζεται μία πρώτη μάχη με την ΔΕΗ. Η δικαστική απόφαση που θα παράξει όμως το δεδικασμένο που όλος ο κόσμος περιμένει για να χρησιμοποιήσει προς όφελος των δικών του δικαστικών προσπαθειών παράγεται από την συζήτηση της τακτικής αγωγής.
Ο δρόμος είναι δύσκολος και η τακτική και τα επιχειρήματα θα είναι αυτά που τελικώς θα οδηγήσουν προς τη νίκη.
Όσον αφορά το έννομο συμφέρον στις προσωρινές διαταγές. Πολύ σημαντικό είναι να γνωρίζει ο κόσμος ότι όποιος έχει στο όνομά του το λογαριασμό είναι αυτός που έχει έννομο συμφέρον να ζητήσει την αναστολή της διακοπής. Σε περίπτωση μισθώσεων ο μισθωτής και όχι ο εκμισθωτής. Μας ενδιαφέρει ποιος είναι ο αντισυμβαλλόμενος με ην ΔΕΗ, ποιος υπέγραψε τη σύμβαση παροχής ηλεκτρικής ενέργειας.
Ένα καλό ερώτημα είναι γιατί απευθυνόμαστε στα πολιτικά δικαστήρια και όχι ίσως στα διοικητικά. Αυτό είναι μια μεγάλη ιστορία την οποία θα αναλύσουμε σε άλλο εξειδικευμένο άρθρο. Το κρίσιμο σημείο για την αρμοδιότητα των πολιτικών δικαστηρίων είναι η κατάρτιση ιδιωτικής σύμβασης παρχοής ηλεκτρικού ρεύματος από μια εταιρία που συμβηλήθηκε με ιδιώτη. Εάν η προσφυγή έχει αμοιγώς τα στοιχεία μόνο για το τέλος τότε η αρμοδιότητα πάει αμέσως στα διοικητικά. Επειδή μεσολαβεί η διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος σε μια ιδιωτική σύμβαση αρμοδιότητα έχουν τα πολιτικά δικαστήρια της χώρας.
Από την άλλη πλευρά η ΔΕΗ “φορτώθηκε” την αντίκρουση των επιχειρημάτων και υποχρεώνεται με αυτό το τρόπο να παρίσταται στα δικαστήρια με συνήγορο για να αναπτύσσει την δική της επιχειρηματολογία. Αυτή περιορίζεται στο πραγματικό γεγονός της υποχρέωσής της για είσπραξη του έκτακτου τέλους.
Συμπερασματικά, δεν πρέπει να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Η κατάσταση στη κοινωνία είναι ένα βήμα πριν την έκρηξη. Τα ποσά ακόμη και αν εισπραχθούν δεν βγάζουν λογαριασμό και ο απλός κόσμος στερείται βασικών αγαθών προκειμένου να πληρώσει ο ρεύμα του που με εκβιαστικό τρόπο επιχειρούν να του το κόψουν.
