Παράβολο έφεσης 200 ευρώ: 162/2013 Εφ Θεσ/νίκης: Eνιαίο παραβόλο έφεσης 200 ευρώ από όλους τους εκκαλούντες στο ίδιο δικόγραφο έφεσης, ανεξάρτητα από το αν συνδέονται μεταξύ τους με απλή ή αναγκαστική ομοδικία.
παράβολο έφεσης 200
παράβολο έφεσης 200 ευρώ:
Ενιαίο παράβολο έφεσης για τους εκκαλούντες στο ίδιο δικόγραφο της έφεσης.
Ανακούφιση προκάλεσε η με αριθμό 162/2013 απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης, η οποία στο σκεπτικό της αναλύει την ουσία της επιβολής του ενιαίου παραβόλου των 200 ευρώ της εφέσεως που είναι η αποφυγή κατάθεσης άσκοπων εφέσεων και όχι ο δημοσιονομικός που στοχεύει στην είσπραξη παραβόλου από κάθε ένα από τους εκκαλούντες.
Μάλιστα, επικαλείται και διατάξεις του Συντάγματος περί της δυνατότητας των διαδίκων να προσφεύγουν στην δικαιοσύνη και ειδικότερα στο δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας, ο οποίος λειτουργώντας ως εφετείο, διασφαλίζει το μέγιστο βαθμό ορθής δικαιοδοτικής κρίσης.
Έτσι λοιπόν η συγκεκριμένη απόφαση έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την την προηγούμενη του Εφετείου Αθηνών, η οποία περιόριζε την καταβολή του παραβόλου από έκασοτ εκκαλούντα μόνο στην περίπτωση της απλή ομοδικίας. Για σκεφτείτε όμως στη πράξη, τις περισσότερες φορές οι εκκαλούντες είναι περισσότερα από 1 ή 2 άτομα με αποτέλεσμα η προσφυγή στο δεύτερο βαθμό να περιορίζεται μόνο στους έχοντες την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν το παράβολο της εφέσεως.
Ας ελπίσουμε ότι η νομολογία που θα κυριαρχήσει στο ζήτημα αυτό θα έχει ως προσέγγισή της την προστασία του Συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος του πολίτη για προσφυγή στο δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας και όχι αυτή της εισπρακτικής λογικής.
Εδώ παραθέτουμε μέρος της αποφάσεως του Εφετείου Θεσσαλονίκης.
εφόσον για το παραδεκτό αυτής (εφέσεως) έχει κατατεθεί από τους εκκαλούντες ενιαίο παράβολο, συνολικού ποσού διακοσίων (200) ευρώ που προβλέπεται από την παράγραφο 4 του άρθρου 495 του ΚΠολΔ, η οποία προστέθηκε με το άρθρο 12 του Ν.4055/6-7-2012, χωρίς να απαιτείται για την οικονομία της δίκης, ο καθένας από τους εκκαλούντες, να προκαταβάλει χωριστό παράβολο, όταν μάλιστα η έφεση ασκήθηκε από αυτούς με το ίδιο δικόγραφο, ανεξάρτητα από το αν οι διάδικοι, οι οποίοι εκκαλούν την πρωτόδικη απόφαση συνδέονται μεταξύ τους με το δεσμό της απλής, όπως στην προκειμένη περίπτωση, ή της αναγκαστικής ομοδικίας. Ο σκοπός της επιβολής διαφορετικών τελών, χαρακτήρα που έχει και το ως άνω παράβολο του άρθρου 495 παρ. 4 ΚΠολΔ, δεν αποβλέπει σε δημοσιονομικά οφέλη του Δημοσίου, αλλά συνιστά οικονομική υποχρέωση του διαδίκου, ως προϋπόθεση για την αποτροπή αβασίμων ενδίκων βοηθημάτων και μέσων. Ο σκοπός όμως αυτός, ικανοποιείται, σε περίπτωση ομοδικίας, ανεξάρτητα του είδους αυτής, με την καταβολή ενός και μόνο παραβόλου από την ομάδα των ομοδίκων – εκκαλούντων. Διαφορετική ερμηνεία και θεώρηση του ζητήματος (ιδιαίτερα στην περίπτωση που υπάρχει πολυάριθμη ομοδικία, ενεργητική και παθητική), θα οδηγήσει στην επιβολή δυσβάστακτων οικονομικών προϋποθέσεων για την πρόσβαση ενός πολίτη στη δικαιοσύνη, συνέπεια η οποία έρχεται σε αντίθεση με το καταχωρημένο στα άρθρα 20 παρ. 1 του Συντάγματος και 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ, δικαίωμα για ελεύθερη πρόσβαση στη δικαιοσύνη, αφού με τέτοιες οικονομικές προϋποθέσεις, ουσιαστικά αναιρείται ο πυρήνας του δικαιώματος αυτού.
1 Comments