Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών

Απόφαση ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΒΑΘΜΟ – ΟΡΙΣΤΙΚΗ – απορρίπτει αγωγή εργαζομένης για άκυρη άλλως καταχρηστική καταγγελία σύμβασης εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου.
Αποδείχθηκαν οι ισχυρισμοί της εναγομέμνης περί παραβίασης ωραρίου εργασίας της ενάγουσας, επισκέψεων της ενάγουσας σε δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης(facebook) εν ώρα εργασίας και τηλεφωνικών συνδιαλέξεων με συγγενείς και φίλους και επισκέψεις στο χώρο εργασίας ανθρώπων για ζητήματα εκτός παρεχόμενων υπηρεσιών της εναγομένης.

(…)

Ακολούθως, αποδείχθηκε ότι η ενάγουσα έλαβε την, με ημερομηνία …., επιστολή
του Γενικού Διευθυντή της εναγομένης στην Ελλάδα …., με την οποία της γίνονταν
συστάσεις για μη προσήκουσα εκπλήρωση των συμβατικών της υποχρεώσεων, καθόσον, κατά τα
αναφερόμενα ειδικότερα στην ανωτέρω επιστολή, αργούσε συστηματικά να προσέλθει στην
εργασία της στις …. π.μ., χρησιμοποιούσε τις τηλεφωνικές γραμμές της εναγομένης για να
πραγματοποιεί προσωπικές της κλήσεις και δη όχι αναγκαίες κατά την ώρα της εργασίας της,
καθώς και (χρησιμοποιούσε) το Διαδίκτυο, όπου πραγματοποιούσε επισκέψεις σε ιστοσελίδες
άσχετες με την εργασία της, όπως ιστοσελίδες για κοινωνική δικτύωση και ιστοσελίδες
συνομιλίας για συναντήσεις ανθρώπων, γεγονός το οποίο, όπως αναφέρονταν στην επιστολή,
έγινε αντιληπτό παρουσία του Γενικού Διευθυντή και του Διευθυντή Πωλήσεων της
εναγομένης, στις ……, οπότε και καταλήφθηκε από αυτούς να επισκέπτεται ιστοσελίδα
στο Face-book, με την παράλληλη γνωστοποίηση στην επιστολή ότι εάν η ενάγουσα συνεχίσει
την ίδια αντισυμβατική συμπεριφορά, η εναγομένη δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να
προβεί στη λήξη της σύμβασης εργασίας της, χωρίς καμία περαιτέρω προειδοποίηση.

(…)

Με βάση, επομένως όλα τα ανωτέρω αποδειχθέντα, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι, όπως ήδη
προεκτέθηκε, η ενάγουσα συμφώνησε στην υπογραφή του από ….. πρακτικού συμφωνίας,
χωρίς να αποδειχθεί ότι επέδειξε κάποια ιδιαίτερη και εκτεταμένη αντίδραση σε σχέση με
τους λοιπούς εργαζομένους συναδέλφους της ως προς το πάγωμα των αυξήσεων των αποδοχών
του προσωπικού της εναγομένης, που συμφωνήθηκε με το ανωτέρω πρακτικό, η από ………
έγγραφη καταγγελία τής σύμβασης εργασίας της ενάγουσας δεν έλαβε χώρα καταχρηστικά, και
δη για τους επικαλούμενους με την ένδικη αγωγή της λόγους εχθρότητας και εκδίκησης της
εναγομένης στο πρόσωπο της, για την άσκηση νομίμων εργασιακών της δικαιωμάτων, αλλά,
αντιθέτως, έλαβε χώρα νομίμως και στα πλαίσια του καλώς νοούμενου συμφέροντος της
εναγομένης εργοδότριας της, καθ’ όσον το πραγματικό κίνητρο της τελευταίας ήταν η
πλημμελής και μη προσήκουσα άσκηση των συμβατικών υποχρεώσεων της ενάγουσας, η οποία και
δημιουργούσε προβλήματα στην ομαλή και αποδοτική άσκηση της εργασίας της και στις
ανάγκες της επιχείρησης της εναγομένης και επέφερε, ακολούθως, κλονισμό της εμπιστοσύνης
της εναγομένης στο πρόσωπο της.

Για το γεγονός δε ότι η ενάγουσα προσπάθησε να αποδώσει την αιτία της απόλυσης της
από την εναγομένη στην ισχυριζόμενη αλλά μη αποδειχθείσα εναντίωσή της στο ανωτέρω
πρακτικό (το οποίο άλλωστε συμφωνήθηκε κατόπιν προηγηθεισών διαπραγματεύσεων) και όχι
στην πραγματική αιτία, που ήταν η αποδειχθείσα ως άνω πλημμελής άσκηση των εργασιακών
της καθηκόντων, έχει βαρύνουσα σημασία το ότι η ίδια, στις ….., ημερομηνία κατά την
οποία απέστειλε την ως άνω ηλεκτρονική της επιστολή στον Γενικό Διευθυντή της εναγομένης
(στην οποία και ανέφερε ότι θεωρούσε την προηγηθείσα επιστολή που έλαβε από αυτόν ως
πράξη εκδίκησης εναντίον της νόμιμης αντίδρασης της στο πάγωμα των αυξήσεων των αποδοχών
του προσωπικού της εναγομένης), διεγράφη από τη δύναμη του Σωματείου «…….», στο
οποίο μέχρι τότε ανήκε και εγγράφηκε στον «Σύλλογο ………….», κάτι το οποίο
όμως, εάν όντως είχε αντιδράσει στην ανωτέρω συμφωνία που επιτεύχθηκε με το ανωτέρω
Σωματείο, θα είχε πράξει ήδη από τις ……….. (ημερομηνία υπογραφής του σχετικού
πρακτικού) και όχι μετά τη λήψη της σχετικής επιστολής, όπου της γίνονταν συστάσεις για
την εργασιακή της συμπεριφορά.

Εξάλλου, απορριπτέος ως ουσιαστικά αβάσιμος, τυγχάνει και ο ισχυρισμός της ενάγουσας
περί καταχρηστικότητας της καταγγελίας της σύμβασης εργασίας της λόγω αντίθεσης αυτής
(καταγγελίας) στην αρχή της αναλογικότητας, εν όψει της άριστης διαγωγής της από την
πρόσληψη της, καθόσον, εν όψει και του περιεχομένου των ανωτέρω επιστολών που
ανταλλάχθηκαν μεταξύ των διαδίκων, αποδείχθηκε ότι εξέλιπε, από υπαιτιότητα της
ενάγουσας, το απαιτούμενο πνεύμα συνεργασίας, ώστε να μην μπορούσε να αξιωθεί από την
εναγομένη, υπό τις ανωτέρω συνθήκες έλλειψης αγαστής συνεργασίας, να συνεχίσει να
απασχολεί την ενάγουσα.

Ενώ, επίσης, απορριπτέος τυγχάνει και ο ισχυρισμός της ενάγουσας, ότι η καταγγελία
της σύμβασης εργασίας της είναι άκυρη ως καταχρηστική, καθ’ όσον δεν τηρήθηκε η
προβλεπόμενη πειθαρχική διαδικασία από την εναγόμενη-εργοδότριά της, διότι, όπως
προεκτέθηκε στη νομική σκέψη της παρούσας, με την πειθαρχική διαδικασία επιδιώκονται
διαφορετικοί σκοποί σε σχέση με την καταγγελία για σπουδαίο λόγο της εργασιακής σχέσης,
αφού με την πρώτη και όταν προβλέπεται από τον κανονισμό η ποινή της οριστικής παύσεως
επιδιώκεται η διασφάλιση της ομαλής λειτουργίας της επιχειρήσεως, ενώ με τη δεύτερη
απομακρύνεται ο εργαζόμενος του οποίου η εργασιακή σχέση δεν μπορεί να συνεχισθεί ως
επαχθής για τον εργοδότη, εν προκειμένω δε, όπως προεκτέθηκε, εξέλιπε οποιοδήποτε πνεύμα
συνεργασίας, μεταξύ των διαδίκων, ώστε να μπορεί με την επιβολή πειθαρχικού μέτρου (το
οποίο άλλωστε δεν εξειδικεύει η ενάγουσα στην υπό κρίσιν αγωγή της), να συνεχιστεί η
μεταξύ τους εργασιακή σχέση.

Κατ’ ακολουθίαν, επομένως των ανωτέρω, καθ’ όσον δεν αποδείχθηκε ότι η από ……..
καταγγελία της σύμβασης εργασίας της ενάγουσας έλαβε χώρα κατά κατάχρηση δικαιώματος της
εναγομένης, αλλά αντιθέτως αποδείχθηκε η ύπαρξη σπουδαίου λόγου στο πρόσωπο της
τελευταίας για την ανωτέρω καταγγελία, τυγχάνει απορριπτέα, ως ουσιαστικά αβάσιμη, η
ένδικη αγωγή στο σύνολο της (ήτοι τόσο αναφορικά με τα αιτήματα της που συνδέονται με
την αναγνώριση της ακυρότητας της από ………….. καταγγελίας όσο και με το αίτημα της
περί επιδίκασης στην ενάγουσα χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης συνεπεία της
προσβολής της προσωπικότητας της). Τέλος, τα δικαστικά έξοδα της εναγομένης πρέπει να
επιβληθούν, κατόπιν σχετικού αιτήματος της, σε βάρος της ενάγουσας λόγω της ήττας τής
τελευταίας (άρθρα 176, 191 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ.) κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό.

Αν σας φάνηκε χρήσιμο, μπορείτε να το μοιραστείτε: