Αγωγές Συμβασιούχων σε ΟΤΑ και ΝΠΔΔ – Προϋποθέσεις για τη μονιμοποίησή τους

Βολές κατά ριπάς από τους εργαζομένους συμβασιούχους σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου ξεκίνησε το τελευταίο διάστημα και ειδικά μετά τον νόμο για την κατάργηση των stage (ΦΕΚ Β΄ 2343/16.11.2009) και τη μη ανανέωση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου και τουλάχιστον στη Θεσσαλονίκη που έχω τη δυνατότητα ιδίας αντίληψης, αλλά όπως πληροφορούμαι και σε ολόκληρη την Ελλάδα με πάγιο αίτημά τους :

1) τη μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου (ως πρόσωπα που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες στο στενό και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα)

2) τη κήρυξη των καταγγελιών των συμβάσεών τους ως άκυρη, παράνομη και καταχρηστική (με αποτέλεσμα να ζητείται να θεωρηθεί από το δικαστήριο ότι ουδέποτε απολύθηκαν από την εργασία τους με καταγγελία)

3) την υποχρέωση του ΝΠΔΔ για επαναπρόσληψη στην ίδια θέση και με τους ίδιους όρους και συνθήκες εργασίας {σχόλιο: ως προς τις συνθήκες εργασίας ίσως θα ήταν καλύτερα να ζητήσουμε κάποια βελτίωση-π.χ.8 υπάλληλοι σε δήμο σε ένα δωμάτιο 6χ6 προσπαθούν να βγάλουν δουλιά σε αγανακτισμένο κόσμο}

4) την υποχρέωση των ΝΠΔΔ να αποδέχονται την εργασία και σε περίπτωση που δεν συμορφωθούν με τη δικαστική απόφαση να απειληθεί χρηματική ποινή σε βάρος του ΝΠΔΔ.

5) την υποχρέωση του ΝΠΔΔ σε περίπτωση που κριθούν άκυρες οι καταγγελίες να καταβάλει στους εργαζομένους την αποζημίωση απολύσεως( η οποία σε επόμενο άρθρο μου θα αναλύεται λεπτομερ΄πως εν όψει ριζικής αλλαγής και τροποποίησης λόγω ΔΝΤ)

Η αλήθεια είναι ότι η πλειονότητα των συμβασιούχων και του προσωπικού των συμβάσεων “μαθητείας” (stage) υποκαθιστούν όλους τους δημοσίους υπαλλήλους που θα ήταν υποχρεωμένο το δημόσιο να προσλάβει με τακτικές αποδοχές και ασφάλιση και πολύ δε περισσότερο με τα προνόμια της μονιμότητας και καλύπτουν στην πράξη πραγματικά πάγιες και διαρκείς ανάγκες του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα.

Είναι αλήθεια επίσης ότι ενώ το δημόσιο και οι εκάστοτε διοικητές του πολιτικοί και διοικητικοί υπόσχονταν μονιμοποιήσεις έστω και με μοριοδτήσεις μέσω ΑΣΕΠ και κατακεραύνοναν την τριτοκοσμική κατάσταση απασχόλησης μέσω των “παραθύρων” αυτών, την ίδια στιγμή χρησιμοποιούσαν με τον πιο ξεδιάντροπο τρόπο εκατοντάδες χιλιάδες “ψήφους” σε ομηρία προκειμένου να εξυπηρετούν την δυσωδία της διαφθοράς που αποκαλύπτεται μέρα με τη μέρα.

Η επιτυχία του δημοσίου ήταν να δημιουργήσει το 2009 τη γενιά των 700 ευρώ και το το 2010 τη γενιά το 592 ευρώ πλέον της δυνητικής συνεισφοράς του ΟΑΕΔ για τη συμπλήρωση του υλλιγιώδους χρηματικού ποσού των 108 ευρώ μέχρι τα 700 ευρώ.

Επί της ουσίας και αναφορι΄κα με το ζήτημα της δικαστικής αναγνώρισης των δικαιωμάτων των συμβασούχων. Στην πλειονότητά τους από τις υποθέσεις που έχω χειριστεί και από αυτές που παρακολουθώ να εκδικάζονται, οι εργαζόμενοι πληρούν τις προϋποθέσεις μετατροπής των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου.

Η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης δημιουργεί τα εχέγγυα για την αποκατάσταση της Συνταγμαικής νομιμότητας και την αποδοχή των συγκεκριμένων αγωγών προς όφελος των εργαζομένων που όλα αυτά τα χρόνια απασχολούνταν με την ψεύτικη υπόσχεση ότι κάποια στιγμή θα μονιμοποιηθούν.

Βέβαια, η μετατροπή των συμβάσεων από ορισμένου σε αορίστου δε σημαίνει ότι ο εργαζόμενος μονιμοποιείται, απλά έχει τη δυνατότητα το δημόσιο να καταγγείλει τη σύμβαση καταβάλλοντας τις νόμιμες αποζημιώσεις κλπ.. (οι οποίες και αυτές με νέο νόμο πρόκειται να περικοπούν δραστικά), αλλά υπάρχει αναγνώριση
ότι οι συγκεκριμένοι εργαζομενοι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.

Επί της ουσίας οι διαδοχικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου θεωρούνται ως μία ενιαία σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου, αν η συνομολόγηση του ορσιμένου χρόνου σε αυτές δε δικαιολογείται από τη φύση της σύμβασης ή τις ανάγκες της επιχείρησης για την κάλυψη πάγιων και διαρκών αναγκών. (με πλούσια νομολογία)

Το ζήτημα που δημιουργείται είναι εάν και κατά πόσο το πλήθος των κατατεθειμένων αγωγών καθώς και πλήθος των εκατοντάδων εργαζομένων που ζητούν την μονιμοποίησή τους είναι εφικτό να ικανοποιηθεί στο σύνολό του. Βέβαια τα δικαστήρια είναι υποχρεωμένα να κάνουν τη δουλιά τους, αλλά δε ξέρω εάν το δημόσιο είναι διατεθειμένο και έχει την οικονομική δυνατότητα να καλύψει αυτή τη δαπάνη των χιλιάδων συμβασιούχων.

Για περισσότερες πληροφορίες ΖΗΤΕΊΣΤΕ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ

Αν σας φάνηκε χρήσιμο, μπορείτε να το μοιραστείτε:
Facebook Twitter Email

Related Posts

1 Comments

    Leave A Reply