αντισυνταγματική η κατάσχεση εις χείρας τρίτου από το Δημόσιο όταν δεν επιδίδεται το κατασχετήριο στον οφειλέτη σύμφωνα με απόφαση του ΣτΕ
αντισυνταγματική η κατάσχεση εις χείρας τρίτου
αντισυνταγματική η κατάσχεση εις χείρας τρίτου
Σε περίπτωση κατασχέσεως εις χείρας τρίτων απαιτήσεως οφειλέτου του Δημοσίου, δεν απαιτείται η κοινοποίηση στον τελευταίο του κατασχετηρίου εγγράφου (άρθρο 30 ΝΔ 356/1974). Η διάταξη αυτή είναι ανίσχυρη ως αντικείμενη στην διάταξη του άρθρου 20 παρ. 1 του Συντάγματος, διότι η παράλειψη αυτή έχει ως συνέπεια ο οφειλέτης να μη λαμβάνει γνώση ή να λαμβάνει καθυστερημένα γνώση της εις βάρος του επισπευδομένης αναγκαστικής εκτελέσεως, με αποτέλεσμα να μη μπορεί να αμυνθεί αποτελεσματικώς προ της ολοκληρώσεως της εκτελεστικής διαδικασίας, λαμβάνοντας τα κατάλληλα μέτρα είτε για την ακύρωση είτε για την αναστολή της πράξεως εκτελέσεως.
Το δικαστήριο παραπέμπτει την υπόθεση σε επταμελή σύνθεση για περαιτέρω κρίση, αλλά το σκετπικό του είναι ξεκάθαρα προς τη κατεύθυνση της αντισυνταγματικότητας. Σήμερα το δημόσιο με τις διαδικασίες του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων απολαμβάνει μια σειράς προνομίων αναφορικά με τη διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης.
Μεταξύ άλλων το δημόσιο έχει τη δυνατότητα να προβαίνει σε κατάσχεση εις χείρας τρίτου για λογαριασμό των οφειλετών και ειδικότερα να προβαίνει σε κατάσχεση τραπεζικών λογαριασμών χωρίς να επιδίδει αντίγραφο αυτής της κατάσχεσης στον οφειλέτη.
Ο οφειλέτης δηλαδή μαθαίνει εκ των υστέρων όταν είναι ήδη πολύ αργά και δεν μπορεί να αντιδράσει για την επιβληθείσα κατάσχεση, ενώ τις περισσότερες φορές δεν μαθαίνει ποτέ για την επιβληθείσα κατάσχεση με αποτέλεσμα να μην μπορεί ο οφειλέτης να ασκήσει τα νόμιμα δικαιώματά του στις προθεσμίες που ορίζει ο νόμος, οι οποίες για το δημόσιο τρέχουν σε χρόνο express.
Στη προκειμένη περίπτωση ο οφειλέτης πρώην στέλεχος ανώνυμης εταιρίας, που είχε οφειλές στο δημόσιο έπαιρνε μια σύνταξη από το ΙΚΑ.
Το δημόσιο κατέσχε το 1/4 της σύνταξης απευθείας από το ΙΚΑ χωρίς να ενημερώσει καν τον οφειλέτη!!!
το σκεπτικό ” Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, ερμηνεύον τις διατάξεις του άρθρου 30 παρ. 1 του ΚΕΔΕ υπό το φως του άρθρου 20 παρ. 1 του Συντ., εδέχθη ότι η έκθεση αναγκαστικής κατασχέσεως εις χείρας τρίτου και εις βάρος οφειλέτου του Δημοσίου πρέπει να κοινοποιείται και στον καθ’ ού η εκτέλεση, ούτως ώστε αυτός να δυνηθεί να στραφεί με τα ένδικα μέσα που του παρέχει ο νόμος κατά της οικείας πράξεως, επιδιώκων την ακύρωση ή την μεταρρύθμιση αυτής ή να προβεί στην ρύθμιση του χρέους και ότι ενδεχομένη παράλειψη της κοινοποιήσεως αυτής οδηγεί στην ακύρωση της πράξεως εκτελέσεως, εφ’ όσον ο οφειλέτης επικαλεσθεί το γεγονός της μη εγκαίρου περιελεύσεως εις γνώση του τού περιεχομένου αυτής και ακύρωσε την ανωτέρω έκθεση αναγκαστικής κατασχέσεως. Έφεση του Δημοσίου κατά της πρωτοδίκου αποφάσεως απερρίφθη δια της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως με την αυτή αιτιολογία. Η κρίση αυτή του δικάσαντος Εφετείου είναι, κατά τα προεκτεθέντα, νόμιμη, τα δε περί του αντιθέτου προβαλλόμενα υπό του αναιρεσείοντος Δημοσίου είναι απορριπτέα ως αβάσιμα.“
Η συγκεκριμένη πρακτική έχει προκαλέσει ιδιαίτερα προβλήματα στους οφειλέτες, οι οποίοι ψάχνουν απεγνωσμένα τρόπους να αμυνθούν σε βάρος των αλεπάλληλων κατασχέσεων του δημοσίου ακόμη και για ξεχασμένες οφειλές ετών.
Δείτε την απόφαση με σχόλιο από τον διδάκτορα Νομικής κ. Σωτήρη Κυβέλο
